Voormalig Tweede Kamerlid Kathleen Ferrier sprak zaterdag 10 November jl. meer dan duizend diakenen toe op de Landelijke Diaconale Dag. In haar toespraak vertelde ze over de ervaringen die zij de afgelopen vijf jaar samen met haar partner Tjeerd de Boer opdeed in Hong Kong en waarom zij zich bevoorrecht voelde om te staan voor zoveel mensen die licht brengen waar het duister is.

“Klaag niet over de duisternis, maar steek een kaars aan”. Dit is een citaat van de Chinese wijsgeer Lao Tze.

Ik voel me bevoorrecht, dat ik hier mag staan in een zaal vol mensen die deze wijsheid ter harte hebben genomen. Mensen die de duisternis verdrijven door een kaars aan te steken, licht te geven en te delen en die door het licht aan te steken, zien wat er moet gebeuren. Want dat is wat u doet, diakenen. Licht ontsteken in duisternis en zien wat er gedaan moet worden, licht zijn.

Mijn partner Tjeerd de Boer en ik hebben in de jaren tachtig in dienst van de Kerk in Actie op verschillende plekken in Latijns Amerika gewoond en gewerkt. En zeer onlangs zijn we teruggekomen uit Hong Kong, China, waar we vijf jaar hebben gewoond en gewerkt.

Heel vaak wordt dan gevraagd, als je terugkomt en je vertelt over je ervaringen, tijdens zendingsavonden of in kerkdiensten, hoe mensen het volhouden, in die, voor ons vaak onvoorstelbaar moeilijke omstandigheden, van armoede, onvrijheid, situaties waarin de meest basale mensenrechten worden geschonden, dan zeg ik vaak dat men het volhoudt, omdat er altijd mensen zijn die het licht aansteken, hoe donker de omgeving ook is. Dappere vrouwen in de sloppenwijken van Zuid-Amerika, sterke meisjes in de textielfabrieken in Zuid-Oost Azië, moedige mannen in de gevangenissen in Afrika. Altijd zijn er mensen die het licht aansteken om te zien wat er moet gebeuren en dat vervolgens doen. Zonder veel omhaal of zonder er veel ruchtbaarheid aan te geven.

Precies datzelfde, zonder veel omhaal het licht aansteken en doen wat er gedaan moet worden, uw licht laten schijnen in de duisternis, is wat u, diakenen doet hier in Nederland.

Wat zou de kerk zijn zonder u/jullie, de smaakmakers?

Jullie zijn de mensen die in de haarvaten van de samenleving zitten en die het Woord van God, in en door jullie werk, handen en voeten geven, zichtbaar maken wat dat Woord betekent, op al die verschillende plekken en door al die verschillende manieren waarop jullie dat werk doen.

En daardoor zichtbaar en voelbaar en tastbaar maken waar de kerk uiteindelijk voor staat.

Wat zou de kerk zijn zonder u/jullie, jullie zijn een onmisbare kracht van de kerk.

Maar ook: wat zou de samenleving, onze samenleving zijn zonder mensen zoals jullie, diakenen.

Jullie zijn de mensen die zonder veel omhaal of ruchtbaarheid gewoon aan het werk gaan.

Jullie zijn de stille kracht die de kerk en die onze samenleving zo hard nodig heeft.

Ik zeg dat omdat een van de dingen die opvalt als je na vijf jaar buitenland weer terugkomt naar Nederland, hoe gepolariseerd deze samenleving is, hoe kort de lontjes zijn en hoe zeer groepen mensen tegenover elkaar lijken te staan en elkaar vanuit extremen van alles toeschreeuwen, dankbaar gebruik makend van social media, zonder dat er enige belangstelling lijkt te zijn werkelijk naar elkaar te luisteren, werkelijk geïnteresseerd te zijn in de ander.

Jullie, diakenen, zijn niet alleen de stille kracht die onze kerk en samenleving nodig hebben, maar ook het tegengif, de tegenmacht en de tegenkracht tegen die cultuur van desinteresse, van hard roepen en weinig doen. Jullie laten je niet gek maken, maar u/jullie doen wat er gedaan moet worden, ook als de politiek het laat afweten. Zoals nu in buurt- en kerkhuis Bethel in Den haag. U vindt er meer informatie over in het huis van de Vluchteling.

Zonder jullie kan de kerk niet.

Zonder jullie kan de samenleving niet.

Want jullie zijn het zout, de smaakmakers en de ontstekers van licht. Jullie zijn licht in de duisternis, licht om zichtbaar te maken wat er gedaan moet worden, ontstekers van licht in de ander.

Klaag niet over de duisternis, maar steek een kaars aan.

Ik wens jullie vandaag een prachtige en gezegende dag, waarin het licht dat we aansteken en delen met elkaar sterker mag branden dan ooit, om duisternis te verdrijven op al die plekken waar dat nodig is.

Dankuwel. 

print this article   |   share this article on:

More articles from Kathleen Ferrier

’Ze is nooit moe’ Dubbelinterview FD (24 June 2021) Artikel van Astrid Theunissen in het FD op 24 november 2020: Gesprek met Kathleen Ferrier en haar zoon Ezra Ferrier de BoerContentspecialist Ezra Ferrier de Boer (29) is de jongste zoon van mensenrechtenvoorvechter Kathleen Ferrier (63), voormalig CD...  |  read blog »

China ruimt haar achtertuin op, terwijl de wereld in de ban is van Covid-19 (19 April 2020) China ruimt haar achtertuin op, terwijl de wereld in de ban is van de Covid-19.   Zaterdag 18 April was een gitzwarte dag voor Hongkong. 14 vooraanstaande pro-democratie leiders werden gearresteerd  12 mannen en 2 vrouwen. Onder hen journ...  |  read blog »

Preek van de Leek (27 March 2020) Geschreven in een ander tijdperk. Maar nogal wat mensen vragen mij nu de tekst op te sturen, omdat ze hem nogeens willen lezen. Hierbij dan de Preek van de Leek, zoals gehouden in Doesburg, 2 februari 2020.      Zusters en Broeder...  |  read blog »

Kathleen Ferrier nieuwe voorzitter UNESCO-Commissie (20 August 2019) Kathleen Ferrier nieuwe voorzitter UNESCO-Commissie Nieuwsbericht | 20-08-2019 | 16:00 Den Haag, 15 augustus 2019 – Op voordracht van de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap is Kathleen Ferrier (1957) voor een periode van vier jaar...  |  read blog »

Hongkong vergt gezamenlijke China Strategie (14 August 2019) Hongkong vergt gezamenlijke China-strategie democatische wereld     De grimmige situatie in Hongkong vraagt om een gezamenlijke China-strategie van de democratische wereld; eerst op korte, maar ook op langere termijn. Dit raakt ook de NA...  |  read blog »