Gender en politiek

De afgelopen week ben ik koortsachtig bezig met de afronding van de colleges ‘Gender en Politiek', een nieuw, door mij opgezet vak aan de Hong Kong Baptist University.

Het was een prachtige ervaring, met dertig studenten uit Hong Kong, ‘mainland' China, Zuid-Korea, DR Congo, Frankrijk, Duitsland en de USA, echt de diepte in te gaan over dit fascinerende onderwerp.

Ik heb zelf heel veel geleerd, bijvoorbeeld over het belang en verbindend vermogen van de popcultuur in Korea. En dat de Japanse president Shinzo Abe kan proberen wat hij wil om meer vrouwen de arbeidsmarkt op te krijgen, zolang de invloed van manga, de Japanse strip die vrouwen portretteert als afhankelijke, zwakke wezens, overheerst, zal dat niet gebeuren.  

Masterclasses

Vorige week was ik door de Nederlandse consul-generaal in Shanghai uitgenodigd om te spreken tijdens een seminar op de Fudan Universiteit. Het ging over de positie van vrouwen (lees: vrouwenRECHTEN, maar zo mogen we het in China niet noemen). Ook dat was een belevenis. Allereerst om op die universiteit rond te lopen. Een kleine stad (30.000 studenten) in een grote stad (Shanghai telt 30 miljoen inwoners). Bij de ingang een beeld van minstens tien meter hoog van chairman Mao. Lastig om je daarnaast niet heel erg klein en nietig te voelen.

Vorige maand was ik in Nederland, om ‘masterclasses' te geven over leiderschap. Zo kwam ik onder andere op de VU, waar studenten van het University College zich verdiepten in het leiderschap van de persoon Martin Luther King jr. Ook sprak ik op uitnodiging van Vice Versa over het soort leiderschap dat onze tijd vraagt. Leiderschap dat onbevreesd is en vernieuwend, omdat de antwoorden die gegeven worden door politiek en gevestigde instellingen, niet bevredigend zijn, voor de vragen van vandaag .

Het was fantastisch om mijn persoonlijke ervaringen te kunnen delen met deze overwegend jonge mensen. Te horen hoe zij omgaan met vragen en onzekerheden, hoe ze aankijken tegen hun omgeving, hun toekomst en onze wereld.

Positief elan

Wat mij vooral geraakt heeft is te zien hoe jonge mensen, of dat nu op de VU, Fudan of HKBU is, positief willen aankijken tegen hun toekomst en onze wereld, ondanks alles. “Dat positief elan hoort nu eenmaal bij jonge mensen”, zullen sommigen zeggen. Maar toch, ik zeg hier niet voor niets: ondanks alles. Sommigen hebben helemaal geen reden om positief in het leven te staan. Ik sprak met studenten die armoede hebben meegemaakt of afschuwelijke vormen van misbruik en huiselijk geweld. Daarbij komt, zeker voor de studenten in China, het leven onder een gigantische druk. Als enig kind (gevolg van de éénkindpolitiek) moeten ze enorm presteren en aan hoge verwachtingen van (groot)ouders voldoen. Geen wonder dat het percentage zelfdodingen onder jongeren in Zuid Oost Azië zo hoog is.

Juist daarom raakte het mij zo te horen dat mijn verhalen hen moed gaf. En vertrouwen. Omdat ze positief in het leven wíllen staan. Ze wíllen de positieve ontwikkelingen zien, ondanks alles de kansen zien en wat mogelijk is als mensen zich organiseren, los van politiek of gevestigde instituties bijvoorbeeld, om een gemeenschappelijk doel te bereiken. Dat door samenwerking en anderen iets gunnen, je ook als individu verder komt, in onze veeleisende samenleving. 

Neergangsdenken

De wens om de goede dingen te willen zien, ondanks alles.

Dat staat haaks op het zogenaamde neergangdenken, een term die ik las in de Volkskrant van 24 november jl. in een artikel van Arnout Brouwers.

Neergangsdenkers, we ze zien en horen ze zo vaak, zeker ook in Nederland. Dat is het juist niet willen zien wat goed gaat, ondanks dat het SCP met de beste cijfers over economische groei en welvaart komt sinds lange tijd.

Het is ook een ander niets willen gunnen, maar meteen neerhalen, zeker als die lef heeft, ‘anders' is en origineel.

Met die mentaliteit gaan we het niet redden.

Daarom is mijn wens voor ons allemaal, dat het nieuwe jaar er één van opwaartsdenkende krachten mag worden! 

print this article   |   share this article on:

More articles from Kathleen Ferrier

’Ze is nooit moe’ Dubbelinterview FD (24 June 2021) Artikel van Astrid Theunissen in het FD op 24 november 2020: Gesprek met Kathleen Ferrier en haar zoon Ezra Ferrier de BoerContentspecialist Ezra Ferrier de Boer (29) is de jongste zoon van mensenrechtenvoorvechter Kathleen Ferrier (63), voormalig CD...  |  read blog »

China ruimt haar achtertuin op, terwijl de wereld in de ban is van Covid-19 (19 April 2020) China ruimt haar achtertuin op, terwijl de wereld in de ban is van de Covid-19.   Zaterdag 18 April was een gitzwarte dag voor Hongkong. 14 vooraanstaande pro-democratie leiders werden gearresteerd  12 mannen en 2 vrouwen. Onder hen journ...  |  read blog »

Preek van de Leek (27 March 2020) Geschreven in een ander tijdperk. Maar nogal wat mensen vragen mij nu de tekst op te sturen, omdat ze hem nogeens willen lezen. Hierbij dan de Preek van de Leek, zoals gehouden in Doesburg, 2 februari 2020.      Zusters en Broeder...  |  read blog »

Kathleen Ferrier nieuwe voorzitter UNESCO-Commissie (20 August 2019) Kathleen Ferrier nieuwe voorzitter UNESCO-Commissie Nieuwsbericht | 20-08-2019 | 16:00 Den Haag, 15 augustus 2019 – Op voordracht van de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap is Kathleen Ferrier (1957) voor een periode van vier jaar...  |  read blog »

Hongkong vergt gezamenlijke China Strategie (14 August 2019) Hongkong vergt gezamenlijke China-strategie democatische wereld     De grimmige situatie in Hongkong vraagt om een gezamenlijke China-strategie van de democratische wereld; eerst op korte, maar ook op langere termijn. Dit raakt ook de NA...  |  read blog »